به گفته وی آگاه نبودن مجریان، ناظران و پیمانکاران به علم مهندسی جوش و اعتقاد نداشتن به ضرورت حضور بازرسان جوش به عنوان یک فرآیند ویژه، اطلاعات و اصطلاحات اشتباه و دور از هر گونه پشتوانه علمی را در صنعت ساختمان رایج کرده است.
«در حال حاضر حضور یک بازرس جوش برای کنترل و تضمین کیفیت در جوش امری دور از ذهن، لوکس و غیرعملی به نظر میرسد.»
به اعتقاد این استاد دانشگاه تنها یک بررسی اجمالی نشان میدهد که بیتوجهی به این مقوله پیامدهای جانی و مالی بسیاری را به کشور تحمیل کرده است.
« اگر بم و کرمان را مورد مطالعه قرار دهیم خواهیم دید این مناطق از سالهای 1233 در معرض زمین لرزههای شدید بوده که البته تلفات جانی و مالی قابل توجهی به بار آورده است، با وجود تکرار این حوادث برنامهریزی خاصی در بخش طراحی و ساخت و ساز در کشور انجام نگرفته است.»
وی در ادامه به بحث جوش در سازه اشاره کرده و میگوید: «هزینههای گزافی صرف انجام عملیات تعمیری و رفع اشکال در مقاطع زمانی خاص میشود و همین ما را با مسایل جدیدی مثل پیچیدگی و ضعیف شدن خواص مکانیکی در منطقه جوش و اطراف آن روبهرو میکند.»
راه حلی که مهندس امامیان ارایه میدهد، آموزش مهندسان ناظر، دخالت دادن مهندسان جوش و بازرسان صلاحیت دار از سوی وزارت مسکن و شهرسازی و سازمان نظام مهندسی است.
آموزش جوشکاران و انجام آزمونهای تعیین صلاحیت از آنها و برگزاری دورههای آشنایی و مقدماتی، تخصصی در هر یک از مقاطع به طور زمانبندی شده و مداوم موارد دیگری است که امامیان بر آن تاکید میکند.
وی معتقد است در صورت بیتوجهی به اهمیت جوش و بازرسی جوش در ساختمان دور از ذهن نخواهد بود که اتفاقات بم بار دیگر تکرار شود.